در سوال “پلیمر چیست؟” می توان گفت یکی از مهم‌ترین موادی که در زندگی ما نقش عمده‌ای داشته و می‌توان گفت زندگی بدون آن، شرایطی سخت را برای ما به وجود می‌آورد، پلیمر یا بسپار است. احتمالا نام این دسته از ترکیبات را بارها شنیده‌اید اما تا به حال به ماهیت آن توجه نکرده‌اید. بسیاری از وسایل پلاستیکی منزل، بدنه پلاستیکی تجهیزات الکتریکی، ظروف، تجهیزات به کار رفته در ادارات، بسته‌بندی محصولات مختلف و… نوع خاصی از پلیمر هستند. ما در این مقاله قصد داریم این ماده را دقیق‌تر بررسی کنیم و همچنین با انواع مختلف آن آشنا شویم.
پلیمر چیست؟
پلیمرها در واقع دسته‌ای از مواد هستند که از مولکول‌های بسیار بزرگ تشکیل می‌شوند. این مولکول‌های بزرگ که با نام ماکرومولکول‌ها نیز شناخته می‌شوند، از کنار هم قرار گرفتن مولکول‌های کوچک‌تر یا مونومرها به وجود آمده و در نهایت باعث ایجاد پلیمرها می‌شوند. به زبان ساده‌تر، از کنار هم قرار گرفتن مولکول‌ها کوچک، مونومر و از کنار هم قرار گرفتن مونومرها، پلیمر تشکیل می‌شود. این دسته از مواد، علاوه بر لوازم و وسایل، ساختار بسیاری از مواد طبیعی از جمله پروتئین‌ها و سلولز را نیز تشکیل می‌دهند.
انواع پلیمرها
1 ) پلیمر مصنوعی
پلیمرهای مصنوعی را می‌توان از طریق واکنشهای پلیمریزاسیون بدست آورد.
از مواد پلیمری می‌توان در تهیه پلاستیکها، چسبها، رنگها، ظروف عایق، مواد پزشکی بهره برد.
پلاستیکها به تولید طرحهای جدید در اتومبیل ها، کامیون ها، اتوبوس ها، وسایل نقلیه سریع، هاورکرافت، قایقها، ترنها، آلات موسیقی، وسایل خانه، یراق آلات ساختمانی و سایر کاربردها کمک نموده‌اند.
2) پلیمرهای بلوری مایع (LCP)
این پلیمرها به تازگی در بین مواد پلاستیکی ظهور کرده است.
این مواد از استحکام ابعادی بسیار خوب، مقاومت بالا، مقاومت در مقابل مواد شیمیایی توام با خاصیت سهولت شکل پذیری برخوردار هستند.
از این پلیمرها می‌توان به پلی اتیلن با چگالی کم، قابل مصرف در ساخت عایق الکتریکی، وسایل خانگی، لوله و بطری های یکبار مصرف، پلی اتیلن با چگالی بالا قابل مصرف در ظروف زباله‌های بطری، انواع مخازن و لوله برای نگهداری و انتقال سیالات، پلی پروپیلن قابل مصرف در ساخت صندوق، قطعات کوچک خودرو، اجزای سواری، اسکلت صندلی، اتاقک تلویزیون .و… اشاره نمود.
3) پلیمرهای زیست تخریب پذیر
این پلیمرها در طی سه دهه اخیر در تحقیقات بنیادی و صنایع شیمیایی و دارویی بسیار مورد توجه قرار گرفته‌اند.
زیست تخریب پذیری به معنای تجزیه شدن پلیمر در دمای بالا طی دوره یک مشخص می‌باشد که بیشتراز پلی استرهای آلیفاتیک استفاده می‌شود.
4) پلی استایرن
این پلیمر به صورت گسترده‌ای در ساخت پلاتیکها و رزین هایی مانند عایقها و قایقهای فایبر گلاس، در تولید لاستیک، مواد حد واسط رزینهای تعویض یونی و در تولید کوپلیمر هایی مانند ABS و SBR کاربرد دارد.
5) لاستیکهای سیلیکون
مخلوط بسیار کانی- آلی هستند که از پلیمریزاسیون انواع سیلوکسانها بدست می‌آیند.
با اینکه گرانند ولی مقاومت قابل توجه در برابر گرما به استفاده منحصر از این لاستیکها در مصارف بالا منجر شده است.
این ترکیبات اشتعال پذیری نسبتا پایین، گرانروی کم در درصد بالای رزین، عدم سمیت، خواص بالای دی الکتریک، حل ناپذیری در آب و الکلها و …را دارند.
به دلیل همین خواص ترکیبات سیلیکون به عنوان سیال هیدرولیک و انتقال گرما، روان کننده و گریس، دزدگیر برای مصارف برقی، رزینهای لایه کاری و پوشش و لعاب مقاوم در دمای بالا قابل استفاده‌اند.
بیشترین مصرف لاستیکهای سیلیکونی در صنایع هوا فضاست.
6) لاستیک اورتان
این پلیمرها از واکنش برخی پلی گلیکولها با دی ایزوسیاناتهای آلی بدست می‌آیند.
مصرف اصلی این نوع پلیمرها تولید اسفنج انعطاف پذیر و الیاف کشسان است.
در ساخت مبلمان، تشک، عایق – نوسانگیر و … بکار می‌روند.
ظهور نخ کشسان اسپندکس از جنس پلی یورتان به دلیل توان بالای نگهداری این نوع نخ، زمینه پوشاک ساپورت را دگرگون کرده است.
7) رزین
منابع طبیعی رزین ها، حیوانات، گیاهان و مواد معدنی می‌باشد.
این پلیمرها به سادگی شکل پذیر بوده لیکن دوام کمی دارند. رزین های رایج عبارتند از روزین، آسفالت، سندروس، لیگنپین. رزینهای طبیعی اصلاح شده، شامل سلولز و پروتئین می‌باشد.
سلولز قسمت اصلی گیاهان بوده و به عنوان ماده اولیه قابل دسترسی برای تولید پلاستیکها می‌باشد.
کازئین، ساخته شده از شیر سرشیر گرفته ، تنها پلاستیک مشتق شده از پروتئین است که در عرصه تجارت نسبتا موفق است.
جهت تماس با کارشناسان و ارتباط با واحد فروش از طریق سایت اقدام کنید